czwartek, 24 marca 2016

Nasz pierwszy dogtrekking

W niedzielę, 20 marca, wzieliśmy udział w naszym pierwszym dogtrekkingu. Odbył się on na pięknym terenie Puszczy Zielonka w okolicy Dziewiczej Góry. Organizatorem była Pinka.eu.
Wybraliśmy dla siebie trasę 10km. Podróżowaliśmy wraz z Marceliną, Konradem i Lucy. Nie mieliśmy pojęcia co nas czeka..


Początkowo moim największym zmartwieniem była pogoda-zapowiadało się na deszcz. Po tym, jak dostaliśmy nasze zestawy startowe, głównym zmartwieniem okazała się nasza orientacja w terenie ;)
Zupełnie nie mieliśmy pojęcia jak rozpocząć naszą wędrówkę. Ruszylismy więc za tłumem. Później okresliliśmy sobie kierunek północny (po mchu na drzewach!) i staraliśmy się dotrzeć do pierwszego punktu z mapy. Na rozgrzewkę-wykańczająca ludzi, którzy już kilka lat nie mieli zajęć wychowania fizycznego, górka do przejścia. :)


Od początku zamierzaliśmy spacerować, bez ciśnienia przejść trasę. Po dotarciu do pierwszego punktu kontrolnego nieco rozjaśniła sie nam mapa i dalsza droga wydawała się zdecydowanie łatwiejsza. Tak, wydawała ;)


Niestety, piąty punkt kontrolny IGUANA postanowił sprawić nam nieco więcej trudności. Po ponad godzinnych poszukiwaniach w (jak się okazało) zupełnie złym miejscu, postanowiliśmy zrobić małą przerwę i pozwolić psom troszkę pohasać, czego efektem jest poniższy film <3


Kiedy już straciliśmy nadzieję, orientację i chcieliśmy zupełnie odpuścić i szukać kolejnych miejsc jakimś szczęśliwym trafem (idąc "za tłumem") dotarliśmy do celu! IGUANA nie taka straszna ;) Dalej obyło się już bez błądzenia.


Pod koniec trasy złapał nas deszcz. Ale dalej dzielnie szliśmy odnajdując kolejne punkty kontrolne.


Zaczęliśmy nawet troche lepiej rozumieć mapę. Zwróciliśmy uwagę na kolor szlaków, zrozumieliśmy czym były "białe plamy".. :D


Niech nie zmyli Was zdjęcie-nie byliśmy na podium. Ba, co więcej, wróciliśmy jako ostatni. Taaak, było super, ale godzinne błądzenie wokół IGUANY nieco oddaliło nas od reszty stawki. W ramach nagrody pocieszenia Tobi i Lucy otrzymali piękne, ręcznie wykonane przez organizatorów rozety, które zawisną wśród innych Tobiaszkowych trofeów.


Chyba załapaliśmy bakcyla! Świetna zabawa, doborowe towarzystwo-czego chcieć więcej?
Teraz musimy tylko zaopatrzeć się w szelki, tak żeby było nam wygodniej. No i zapisać się na kolejną edycję!, na którą czekamy z niecierpliwością!


Uhonorowani zostaliśmy też pamiątkowym dyplomem oraz bardzo fajnym zestawem startowym, który zostanie niedługo.. wykorzystany. Smaczny jest, smaczny. 


Podsumowując.
Zamiast 10 km, zrobiliśmy 12. Zajęło to nam 3 godziny i 5 minut. Nauczyliśmy się obsługiwać mapę. Czekamy na więcej!

Za zdjęcia dziękuję Marcelinie, Konradowi, Pinka.eu i Beacie <3



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz